....Προσπάθησα....ένα ουράνιο τόξο...

Βροχή...


Πολλή βροχή...!


Εκατσα στον καναπέ..κοιτάζοντας από το παράθυρο..


Μάζεψα κοντά μου τους κρυστάλλους μου,


και άρχισα να τους γυαλίζω μανιασμένα!


Ηθελα να δω τα χρώματα του ουράνιου τόξου,


έστω και μέσα από τα κρυσταλλένια πετράδια...


Γυάλιζα ,γυάλιζα με φρενίτιδα!


Φως...


Δεν είχα αρκετό φως....


Αμέθυστος,τουρμαλίνη,ακουαμαρίνα,τοπάζι...


Θαμπές αναλαμπές!


Βροχή έξω ραγδαία!


Προσπάθησα....


Δεν τα κατάφερα!!


Κάποια στιγμή κόπασε η βροχή...


Βγήκα έξω,νοτισμένη γη...


Τη μυρίστηκα με αγαλίαση!


Το βλέμμα μου....έτρεξε στον ουρανό..


και τότε...


Είδα τα πιό μαγευτικά χρώματα,


ένα υπέροχο ουράνιο τόξο,να λάμπει,


φωτεινό και λαμπερό πάνω από μένα!


Απλωσα το χέρι μου...λες και μπορούσα να τ' αγγίξω!


Το αγγίξα...με τα μάτια μου κλειστά!


Ανέβηκα τη σκάλα του,με τα πόδια ριζωμένα στη χλοερή γη...


Ελπίδα..Φως....Χαρά...


Προσπάθησα...


Και το βρήκα!!Το δικό μου ουράνιο τόξο!


Της καρδιάς μου τη λύρα έπαιξα,


ανοίγοντας τα φτερά της χαράς διάπλατα!


Ετρεξα ανάλαφρα....γελούσα σαν παιδί!


Το ουράνιο τόξο μου....


Και γω....


Στου ουρανού την απλωσιά!


Φως!


Χρώμα!


Ζωή!!