"Τρέχω σαν τον άνεμο",έλεγε το ένα!
Γέλασα!!Σαρκαστικά; Ισως!!
Τι λέει, σκέφτηκα!
Πως μπορεί!!
Και τότε....
Έκανα την γνωριμία μου με την μηχανή!
Τελείως τυχαία!!
Και έκανα την πρώτη μου βόλτα!!
Τρέχαμε σαν τον άνεμο!!
Νιώσαμε σαν παιδιά!!
Νιώθαμε ελευθερία!Απόλυτη ελευθερία!!
Εβλεπα τη φύση δίπλα μου με ένα αλλιώτικο φακό!
Τον κόσμο να περνά σαν αερικό από κοντά μου!
Χαμογελούσα!Γελούσα!Τα μάτια μου έλαμπαν!!
Αρα ,σκέφτηκα!Γίνεται!!
Το τραγούδι έλεγε την πραγματικότητα!!
Τρέχαμε σαν τον άνεμο!!
Γέλασα με μένα!
Αμφισβήτησα την αλήθεια του τραγουδιού,
και η πραγματικότητα με προσγέιωσε,με υπέροχο τρόπο!
Απόλυτη ελευθερία!Η μηχανή μου την χάρισε!!
Και γώ....
Τώρα πιά ξέρω!
Μιά βόλτα με τη μηχανή,ξεμπλοκάρη την ανιαρή πραγματικοτητα!
Νιώθω λεύτερη!!
Αφιερωμένο σε όλη την παρέα και στον Χρήστο!!!!!
