Ζητούνται πρωταγωνιστές της ζωής

"Ζητούνται πρωταγωνιστές.Πρωταγωνιστές της ζωής". Σας έτυχε ποτέ να δείτε μια παρόμοια αγγελία; Οχι; Ούτε και σε εμένα.Παρόλα αυτά δε θα ήταν άσχημη ιδέα αν κάποιος έβαζε τη μικρή αυτή αγγελία στις καθημερινές στήλες των εφημερίδων.
Πράγματι ,το πιο πολύπλευρο έργο που γράφτηκε ποτέ και γράφεται ολοένα είναι η ίδια η ζωή. 'Ολοι μας μοιραζόμαστε κάποιους ρόλους,που τους υποδυόμαστε με μεγάλη ή μικρότερη επιτυχία .Οι περισσότεροι όμως από εμάς γινόμαστε -χωρίς να το αντιληφθούμε - κομπάρσοι της ίδιας μας της ζωής!
Ελλείπουν οι πρωταγωνιστές,τα άτομα εκείνα που ξέρουν να χαλιναγωγούν τη ζωή,προσαρμόζοντας την στις επιθυμίες και στους στόχους τους.
Ο λόγος που στερεί πολλούς απο τον πρωταγωνιστικό αυτό ρόλο είναι ίσως ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ,μια δειλία ,η έλλειψη θάρρους,ψυχολογικά παιδικά τραύματα, έλλειψη εσωτερικής δύναμης ψυχικής.Αυτά όλα κάνουν ένα άτομο να παίζει δεύτερο ρόλο σ'ενα έργο που παίζεται από ένα μόνο ηθοποιό! Το άτομο αυτό εξαντλείται από την αρχή της ύπαρξης του από εμπειρίες,γεγονότα,ιδέες,κανόνες,καταστάσεις τυχαίες ή μη,με αποτέλεσμα η προσωπικότητα του να ασθενεί.Γίνεται ένας ακόλουθος αυλικός της ζωής ,ξεχνώντας οτι μπορεί και έχει τηξεχωριστή ανθρώπινη ιδιότητα,να αποφασίζει,να κρίνει και να κατακρίνει καθετί που του αρέσει ή όχι.Βάζει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα από τον εαυτό του,όσο παράδοξο και αν ακούγεται τούτο ,και απλώς ακολουθεί ,συμφωνεί,δέχεται,χωρίς να φέρνει αντιρρήσεις.Δεν αποφασίζει,δεν παλεύει,κατηγορεί όταν ως συνήθως δεν πετυχαίνει σε κάτι που ενδόμυχα ίσως ήθελε,βρίσκει δικαιολογίες γιά τα λάθη του,δεν έχει το θάρρος της γνώμης του,ρίχνει φταίξιμο σ΄όλους εκτός από τον εαυτό του και αυτό συμβαίνει όχι γιατί έχει τον εαυτό του πολύ ψηλά στην κλίμακα αξιολόγησης αλλά γιατί στην πραγμτικότητα αγνοεί το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ χαμηλά στην κλίμακα τούτη ,στα μάτια των άλλων.
Ο πρωταγωνιστής της ζωής,αντίθετα ,αξιοποιεί οτιδήποτε του συμβαίνει.Κάνει το παν για να αποκτήσει τον έλεγχο στο δικό του το σενάριο.Βλέπει τον εαυτό του σαν πρωταγωνιστή της δικής του ατομικής ιστορίας,σαν το πρόσωπο που έχει την κύρια ευθύνη για τις εξελίξεις και τα γεγονότα και συνάμα κατανοεί ,καταγράφει,καταμετρά το καθετί ,στοιχειοθετώντας στο μυαλό και τη μνήμη του ,αντλώντας έτσι θετικά μηνύματα απ' ότι συμβαίνει γύρω του,χωρίς να επιτρέπει ποτέ στον ευατό του να υποβιβαστεί σε παθητικό θύμα.
Μια ξένη συγγραφέας σ' ένα βιβλίο της έγραφε : " Πρέπει να δέχεσαι την τύχη σου ακόμα και όταν είναι δυσάρεστη και ποτέ να μην παραιτείσαι από την προσπάθεια να τη διαμορφώσεις υπέρ σου.. .Πραγματικά,μπορείς να ανατρέψεις τα γεγονότα.αρκεί να έχεις κουράγιο και επινοητικότητα...Ο άνθρωπος επηρεάζεται απ' ότι συμβαίνει γύρω του,αλλά ταυτόχρονα μπορεί να δράσει ώστε να καταστήσει τις επιθυμίες του πραγματικότητα."
Η ζωή είναι μια πρόκληση,μια μάχη.Ο πρωταγωνιστής της ξέρει να την αποδέχεται,να μαθαίνει από το καθετί,να μην αφήνει τίποτα να πηγαίνει χαμένο,να διαλέγει και να αξιοποιεί ,βαδίζοντας σ' αυτό το δύσκολο της μονοπάτι το εμπειρικό.Ατενίζει δημιουρφικά ότι και αν ξημερώσει το αύριο.Επινοεί λύσεις μπροστά στο κάθε εμπόδιο και κανείς δεν μπορεί να του αλλάξει απόψεις,αξίες,αντιλήψεις,ηθικούς κώδικες και προτεραιότητες.Δέχεται απόψεις χωρίς όμως να παρασέρνεται από το καθετί.Δέχεται αλλά δεν μεταπείθετε εύκολα ,χωρίς πρώτα να ζηγίσει τα διάφορα επιχειρήματα ,μαθηματικά και λογικά στο μυαλό του.Τον εκφράζει έντονη συνέπεια και ηθική ακεραιότητα.Εχει βάλει στη θέση του το κάθε κομμάτι στο παζλ το προσωπικό του.Αποδέχεται τη μοίρα του και ξέρει να τη βιώνει με αξιοπρέπεια.
Πόσοι όμως πρωταγωνιστές υπάρχουν ;Και γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί;Γιατί ο άνθρωπος γίνεται "ανθρωπάκος" όπως στο ομόνυμο έργο του Βίλχελμ Ράιχ;Γιατί ο άνθρωπος γίνεται έρμαιο παρορμήσεων και γεγονότων χωρίς να γνωρίζει την έμφυτη ικανότητα του ,να κυριαρχεί της ζωής του;
Κανείς δεν είναι κάνενος.Ο καθένας ανήκει στον εαυτό του.Μόνο όταν το συνειγητοποιήσει τούτο ο άνθρωπος ,μπορεί να συμμετέχει πετυχημένα σαν μέρος του όλου.Μόνο τότε ο άνθρωπος μπορεί να γίνει μέλος του μωσαικού της ζωής ,αφού έχει βάλει σε αρμονία το δικό του το ατομικό μωσαικό που απηχεί στην έκφραση "ατομική προσωπικότητα".Μόνο τότε θα μπορεί να βγεί νικητής της εμπειρίας,δάσκαλος της ελευθερίας της γνώμης,άνθρωπος της ζωής,κύριος του εαυτού του,κομμάτι του "εμείς" ,γιατί θα έχει γνωρίσει το "εγώ"!Μόνο τότε θα μπορεί να συνεισφέρει και να προσφέρει στη ζωή,στον πλησίον του,αφού θα έχει κατανοήσει και αξιολογήσει το "Εγώ" του,καθιστώντας το υπεύθυνο και σωστά κυρίαρχο των πράξεων ,αξιώσεων και προσδοκίων του!