Ποτέ μη λες ποτέ...

Ποτέ!Ητανε ο ύμνος μου!

Η κραυγή της απόγνωσης,

ο φόβος να νιώσω!!

Ποτέ κι ας μη νιώσω ποτέ!

Φοβία κατέληξε!Αυτοάμυνα!!

Και μέχρις που ένα απόβραδο...

Μου χτύπησε της καρδιάς την πόρτα...

Χαμογέλασα...Αποκλειεται είπα!

Αλλά....

Λογαριάζα χωρίς το είναι μου!

Χωρίς να ρωτήσω εμένα..

Δίχως ελέος προσπάθησα να το αρνηθώ...

να το δολοφονήσω,να το διώξω!

Το συναίσθημα που δεν ρωτούσε την καρδιά μου!

Το αίσθημα που την κυρίευσε!

Και τότε..άστρο λαμπερό στης

γυμνής μου καρδιάς τον μονότονο ρυθμό...

και ...νιώθω ξανά!!

Και αναφώνησα θερμά!

Ποτέ μη λες ποτέ!!

Δεν ξέρεις ποτέ το αύριο τι θα φέρει!!