Ο όρκος...

Ενας όρκος βαρύς,σαν τον πόνο που πλακώνει την καρδιά!



ένα γιατί που πονά..μιά εκουσία παράκληση



στον εαυτό που προδώθηκε από το όνειρο του!



Ποτέ ξανά μην πιστέψεις στην ουτοπία της αγάπης!



Στην μοιραία αυταπάτη του έρωτα!



Στο τραγούδι μιάς στιγμής μαγικής...



στον έρωτα που η φαντασία σου,τόσο πλούσια έπλασε..!



Σε αυτό που τόσο απεγνωσμένα πόθησες..



Τόσο φθηνά βιώσες και έχασες..



Ορκίσου,καημένη ,τολμηρή καρδιά!



Ορκίσου σε σένα,με πάθος!



Κάνε όρκο!



Ποτέ να μην τρέξεις ξανά,σε ένα όνειρο αγάπης...



σε μιά ουτοπία του σήμερα!



Στον βαρύ πόνο του αύριο!



Ασε το όνειρο να φύγει..μέχρι να βρείς αληθινά



τον έρωτα που τόσο λαχταράς!



Όρκος βαρύς!Απαραίτητος,αναγκαίος!



Ορκίσου!Ποτέ μην πιστέψεις ξανά!



Στης αγάπης το ψευτικό σκοπό!



Ορκίσου,ότι θα φυλάς την καρδιά ,ερμειτικά κλειστή!



Αφού το ξέρεις!



Η αγάπη όταν θα ρθεί,θα σπάσει όλα τα φράγματα,



δεν χρειάζεται κλειδί,να ανοίξει η κλειδαριά!



Μόνο μάτια λαμπερά! Που θα σου ψιθυρίζουνε γλυκά



μέσα στης καρδιάς το ρυθμο!Χωρίς λόγια πολλά!



Μήτε μιά λέξη δεν θα πείς!



Θα ξέρεις απλά !Το τέλειο δεν έχει λόγια!



Μόνο συναίσθημα!



Ορκίσου!