Η σιωπή....

Σιωπή.... Εκωφαντική σιωπή...

Πόσο σκοτώνει το κουρασμένο είναι

η απόλυτη,εξοντωτική σιωπή!

Το μυαλό,στο λαβύρινθο των σκέψεων

προσπαθεί το μίτο του να βρεί...

να αποδράσει ,από της κατήφειας την παράνοια...!

να λυτρωθεί..να πεί αυτά πού κύματα αγριεμένα

του πνίγουν και του εξοντώνουν το καθετί!

Του στερούν το γέλιο,τη χαρά...το φώς!

Μάγισσας κακιάς κατάρα... διατάραξη της ισορροπίας;


να μη μπορεί να εκφραστεί και να πεί....

Γιατι;Το πικρό και τόσο απαραίτητο γιατί!

Μιά αλήθεια που πονά..ένα γιατί που σπαράζει...

Αλλά...Προτιμά να μάθει..

Δεν αντέχει τη σιωπή!

Ο λόγος που πονάει είναι προτιμότερος

από την απουσία της γνώσης!

Σιωπή....

Μουγγά γιατί..

Τυφλά διότι!

Θέλει να μάθει..Και ας πονέσει!

Θέλει να ξέρει..και ας κλάψει!

Δεν αντέχει άλλο!

Και ουρλιάζει!!Σπαράζει!Φωνάζει!

Και η σιωπή σπάζει σαν γυαλί!

Γίνεται κομμάτια..αιχμηρά στου μυαλού τον τόπο

στης καρδιάς τον πόνο...

Μιλάει...μιλάει....

και λέει τα πάντα..και ας πονά!...
Και ας χαλάσουνε όλα...
και ας φθαρεί το καθετί....
και ας αλλάξουνε τα πάντα!!
Φωνή...!
Ένα γιατί!....