.... Ήθελα...

Ήθελα τόσα να του πω,τόσα να σιγοψιθυρίσω...
τόσα πολλά μαζί του να τα ζήσω!

Μιά πνοή,μιά ανάσα δικιά του να γίνω..
τόσα πολλά,αμέτρητα να ζήσω...
΄Ηθελα το όνομα μου σαν λαλεί
όρκους αγάπης γω να αγγίζω!
Ήθελα μαζί του κάθε πρωινό να καλωσορίζω...

Μα ένα βράδυ παγερό,τους όρκους πήρε πίσω..
Και το μυαλό,ζοφερό,
τη θύμιση βίαια πήρε πίσω!
Το σώμα αρνιέται πιά,
με το όνειρο που λάτρεψα,να ζήσω!

Ήθελα...
Δεν θέλω πιά!Με βία την καρδιά ζορίζω!...
Ανάμνηση έγινε παλιά...
στης θύμησης τον ακράτητο πόνο,δακρύζω!
Ρωτώ εμένα το γιατί..και γω με πίκρα λέω...
Της ελπίδας ,ο άδικος ρυθμός,
της καρδιάς σπαράγματα πολλά,
όνειρα φευγάτα της ψυχής που τα ζητά!

Δεν σας θέλω πιά...
όνειρα απατηλά...
χαμόγελα μιας στιγμής γλυκειάς...
Αντίο...
Ήθελα!....
Δεν θέλω πιά!