Το εγώ.....
Σε μιά άγραφη συμμαχία με το εμείς...
με την πεζή καθημερινότητα...
Ολα να βαδίζουν το μονότονο μονοπάτι τους,
χωρίς κατεύθυνση...χωρίς πορεία..!
Αγραφα λόγια,κενά συναισθήματα..
θυμός,ελπίδα..απογοήτευση...
και ο δρόμος....κακοδιάβατος....
γεμάτος κοτρόνες..χλωμά πρόσωπα
όλα να σε κοιτάζουν με την κατηγορία
του φταίς!
Ενοχές γιά κάτι που δεν φταίς!
Πάλι έχασες...
Τι άραγε;
Την ελπίδα..!
Αγραφο γιατί...
Γραμμένη ήττα!
Το άγραφο γιατί μιάς ύπαρξης που πολεμά..
Επιβίωση...
Τι δύσκολο έργο!
Πόλεμος...σε μιά ανούσια,χωρίς λόγο μάχη..
Νικητής ή χαμένος!
Ο άγραφος νόμος του υπάρχω,
στη πεζή ,τόσο αληθινή ζωή!
Και συ εκεί...
Να παλεύεις...
Με τους δαίμονες που σε σημαδεύουν,
χωρίς οίκτο,χωρίς έλεος!
Θα νικήσεις όμως!
Αυτός είναι ο άγραφος νόμος!
Το καλό να νικά το κακό!!