Βήματα.....

Αβέβαια βήματα...γεμάτα αστάθεια...

Ψυχή τρομαγμένη,από τη άχαρη ,γεμάτο εγωισμό ματιά...

Πόνεσε;Πληγώθηκε;

Οχι!Το περίμενε!!

Το μονοπάτι που διάβηκε ήταν γνωστό!!

Ηξερε κάθε στροφή,κάθε λακούβα!

Αλλά....Το περπάτησε!Το περιδιάβηκε!

Ηθελε ίσως να αποδείξει στο είναι της,

ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις!

Οτι όλα οι δρόμοι είναι ίδιοι!

Απαράλαχτοι!

Σταθερά βήματα...

Γελά!!

Πως να μη γελάσει;

Αλλη μιά φορά δεν είχε εκπλήξεις...!

Αλλη μιά φορά επιβεβαιώθηκε!

Τα παραμύθια είναι γιά τα μωρά!

Χαμογελά...

Αλλός ένας δρόμος,με κόκκινη ταινία στην άκρη..

Μονόδρομος...

Στρέφεται πίσω!

Δε θέλει να τον διαβεί!

Γιατί άλλωστε;

Ξέρει το τέρμα,πίσω από την ταινία!

Γνωστό σκηνικό!

Το δρόμο της θέλει να το διαλέξει,

με μάτια λαμπερά...να είναι γεμάτος

από απρόσμενες,απροσδόκητες στιγμές...

Να έχει γλυκειά αγωνία σε κάθε του στροφή...

Να μην ξέρει το τέλος!

Δεν θέλει να ξέρει!

Θέλει να νιώθει!
Βήματα σταθερά!
Χωρίς πισωγυρίσματα αυτή τη φορά!
Ποτέ δεν είναι αργά,
και χαρούμενα χαμογελά...
Ξέρει που πάει...!