Το μυαλό γυρίζει σε αναμνήσεις παλιές,
η καρδία μουρμουρίζει θύμησες γλυκές,
το σώμα θυμάται άγγιγμα γλυκό,
και η ψυχή λέει όχι νοερό
Ήταν για μένα όνειρο μοναδικό!
Της αγάπης μήνυμα, γλυκό!
Και τότε…
η εικόνα θαμπή, το μέλλον ζοφερό
Έφυγα
για να μην πονώ!
Της απουσίας τον ανελέητο σκοπό!
Μακριά μου είναι, όσο και αν προσπαθώ
Ζωή δική του, δεν έχω ρόλο εγώ
Μαζί δεν έχουμε ούτε ένα σκοπό
Τραγούδι και αν είναι – είναι μουντό..!
Φεύγω, έτσι είναι το σωστό
Αντίο αγάπη μου,
εγώ θα σ αγαπώ!
©Έλενα Παμπόρη
