Χαμόκλαδα και σκόρπιες σκέψεις
Σε ένα χώρο παράξενο
Καθόμουν σκυθρωπή, λυπημένη
Μη κλαις, άκουσα μια φωνή να λέει
Τρόμαξα! Το μυαλό μου! Τι μου συνέβαινε;
Μη φοβάσαι, μου είπε απαλά
Εσύ μιλάς! Σ’εσένα!
Νιώσε την αγάπη μέσα σου!
Κατάλαβε επιτέλους, ότι δεν είσαι μόνη!
Έχεις εσένα!
Η πιο σημαντική σου εμπειρία στη ζωή είναι να βρεις εσένα!
Ανακάθισα
Ο άγγελός μου είμαι εγώ!
Το σώμα μυρμήγκιασε από ξαφνική οδύνη
Την οδύνη της ένωσης. Το πνεύμα στην απόλυτη του διάσταση
Το εγώ, με καθαγιασμό στο εμείς!
Εγώ και ο άγγελος μου. Το ίδιο και το αυτό!
Χρόνια πάλευα για να βρω τις απαντήσεις.
Όλες μέσα μου ήταν, εγώ δεν άκουγα
Έβαλα τα χέρια μου, να αγκαλιάσω εμένα,
τη νέα μου συνειδητότητα
Χαμογέλασα στο τραγούδι της καρδιάς μου,
κι έκλαψα από τη χαρά μου!
©Έλενα Παμπόρη
